सोमवार, १९ मार्च, २०१२

उगाचच...

विरहाचे दुःख
बाजूला सारत
लागलो परत
जगायला

हसरा भासतो
बाहेर जगाला
आनंद मनाला
क्वचितच

एकदा परत
मऊ मखमली
पदराची सावली
मिळेल का?

नेली हिरावून
जीवनाची गती
शोकांत ही किती
करायचे

आठवता तिला
लवते पापणी  
डोळ्यातून पाणी
टचकन

सांगतो रुपेश
प्रेम नका करू
जितेपणी मरू
उगाचच...


- रुपेश तेलंग
१६ - ३ - २०१२
  

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

लाल लाल

लाल लाल  डौलदार माद्दक मनमोहक केश केसांमघे माळलेले फुल लाल लाल  मंद मंद हवेतुन उडणारी लट  लटेमागे गोबरेसे गाल लाल लाल  नाकामध्ये नथ उगाचच मु...