सोमवार, १९ मार्च, २०१२

उगाचच...

विरहाचे दुःख
बाजूला सारत
लागलो परत
जगायला

हसरा भासतो
बाहेर जगाला
आनंद मनाला
क्वचितच

एकदा परत
मऊ मखमली
पदराची सावली
मिळेल का?

नेली हिरावून
जीवनाची गती
शोकांत ही किती
करायचे

आठवता तिला
लवते पापणी  
डोळ्यातून पाणी
टचकन

सांगतो रुपेश
प्रेम नका करू
जितेपणी मरू
उगाचच...


- रुपेश तेलंग
१६ - ३ - २०१२
  

येथे
लेबल:

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

याची सदस्यत्व घ्या: टिप्पणी पोस्ट करा (Atom)

फक्त व्हावी

 तुझ्या स्पर्शाला गुंतलेलं मन असं भारक्त व्हावी। तुझ्या कुशीशी विसावणारी ओळख चिरंतक्त व्हावी॥ खुब मालुम आहे तुझ्या नजरेला साद घालणं। तरी ती ...

  • मी अन् तु
    मी खवळलेला समुद्र, तू शांत किनारा तु नीटनेटकं घर मी अस्ताव्यस्त पसारा.  तु लयबद्ध पद्य मी रटाळ कथा तु मनजोगी ईच्छा मी नाहक व्यथा तु जुळलेला ...
  • मोरपंखी
    रुपेरी तराणे हवा मोरपंखी तु लेउनी यावे छटा मोरपंखी कपाळी अशा या रेखीव कमानी नयनी नशिली कडा मोरपंखी अलगद काया लहरी मौजेत वाटे धरावे त्...
  • तुला पाहतो मी
    नभात ढगात, सरी वर्षावात सदेही भिजत, तुला पाहतो मी  नटून थटून समोर बसून मला पाहताना तुला पाहतो मी सुखात दुखात, कधी आसवात ...