स्त्री

मम दर्शनी चैतन्य  

तना मनात बहर  

गात्रा गात्रात लावण्य  

नसा नसात लहर ||


कळवला अंतरंगी  

मम आचरणी माया  

मज नसे दुजाभाव  

नित्य विचारात दया ||


मुग्ध नयनांची ओल 

प्रेमे घालिते पाखर  

गोड लाघवीच बोल 

मृदू घालिती फुंकर ||


पार पाडी मी सत्वर  

सण सोहळे जागर  

सरस्वती लक्ष्मी मी तर 

मज सार्यांचा आदर ||


तरी नाळेचेच पुत  

धुंद लूटती बेहोश 

तात, मात, बंधू, सगे  

सारे लावताती दोष ||


होते जगी नष्ट भ्रष्ट  

सती सावित्री सगूणा  

कधी लावण्या जोहार  

करी उद्यूग्न या मना ||


दीन दुबली अबला  

कोणी म्हणती हो नार  

जर नसते मी जगी 

होते जग हे निःसर ||


जग रहाटी ही उभी  

हा हा समस्त व्यवहार  

मम मायेतुन झुले  

अवघाची हा संसार ||


सहे स्त्रीच एकटी  

सारी पीडा सारा दर्द  

कूस जन्म तिची देते 

तेव्हा होती पैदा मर्द ||


पाळा दुधाचे महत्व  

ध्यानी राहून सतर्क  

जाणा सत्वदेचे सत्व 

नच उपेक्षु मज व्यर्थ ||


मूळ कवी - प्रकाशचंद्र तेलंग 

दि. 12 - 08 - 2009