कविता लिहावी 
नि गाणी सुचावी 
तुझ्या प्रेरणेने

ती या तर्जनिने 
आभाळी लिहाया 
शाई रक्त व्हावी

तुला पाहता ही नजर अनुरक्त ह्वावी

नजरेत असलेली मौन भावना वक्त ह्वावी

जगाच्या नजरेत तूच विलक्त ह्वावी

तशी वेदनेची मिठीही मला हाय! मोहक्त ह्वावी
मनाच्या गवाक्षात सावल्या तुझ्याच चिरक्त ह्वावी
नव्हे गात्र गात्रात, आतूनही तूच स्पष्ट ह्वावी
कथा प्रेमाचीच ओठातली आज अख्खी वक्त ह्वावी
जिची शेवटासे प्रार्थना अशीच... "तू अस्तित्वक्त ह्वावी"

तुझ्या स्पर्शसावे घनावे तनासंग गंधक्त ह्वावी

तुझी चाल दिसता क्षणोक्षणी वेळा विस्मृत ह्वावी

उजेडात तू अन अंधारात तू, तूच प्रत्येक ह्वावी

शपथी दिलेले, दिले मी तुला, तीच लिपिक्त ह्वावी

तुझी आठवण जेव्हा श्वासात येते... जणू एक ह्वावी

तुझ्या स्पर्शाला गुंतलेलं मन असं भारक्त ह्वावी।
तुझ्या कुशीशी विसावणारी ओळख चिरंतक्त ह्वावी॥

खुब मालुम आहे तुझ्या नजरेला साद घालणं।
तरी ती क्षणभर थांबणारी भावना स्पष्ट ह्वावी॥

हरवलो मी जरी देते आधार, माझे सारे तम हरते।
जगाच्या मार्गी चालताना तुच माझी शक्त ह्वावी॥

मनीषा सारं पूर्ण होवो, मिळो तुला जे हवे ते।
प्रार्थना करतो देवचरणी, तू माझी फक्त ह्वावी॥

मला वाटते प्रेम मिळावे अगाध तुला या नशिबी।
माझ्याच छायेत हरवलेली प्रित ती व्यक्त ह्वावी॥