बुधवार, २० ऑगस्ट, २०१४

चांदणे...

चांदणे... फुलते तुझ्या हासण्याने
मन हे... चळते तुझ्या असण्याने
आसवे... ढळती तुझ्या विरहाने
रुप हे... तुझे असे गोजिरवाणे

पाहणे...  भ्रमीत दाही दिशा
बोलणे... सुरेची मादक नशा
केश हे... जणू गर्द काळी निशा
चालणे... करी जीवाचीही दशा

पाकळ्या... दले ही या तुझ्या ओठांची
मोकळ्या... नभी छटा तुझ्या केसांची
सगळ्या... मना तुच राणी जीवाची
वेगळ्या...  अदा नेई ओळख जगाची

- रुपेश तेलंग
२३-०८-२०१४

येथे
लेबल:

कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:

टिप्पणी पोस्ट करा

याची सदस्यत्व घ्या: टिप्पणी पोस्ट करा (Atom)

मी अन् तु

मी खवळलेला समुद्र, तू शांत किनारा तु नीटनेटकं घर मी अस्ताव्यस्त पसारा.  तु लयबद्ध पद्य मी रटाळ कथा तु मनजोगी ईच्छा मी नाहक व्यथा तु जुळलेला ...

  • मोरपंखी
    रुपेरी तराणे हवा मोरपंखी तु लेउनी यावे छटा मोरपंखी कपाळी अशा या रेखीव कमानी नयनी नशिली कडा मोरपंखी अलगद काया लहरी मौजेत वाटे धरावे त्...
  • होळी निमित्ताने
    होळी निमित्ताने कवितेत दंग मनातील व्यंग शोधूया का मग्न मीच आज कोण्या विचारात आवेश ओघात कसल्याशा माझेच मलाही कळेनासे झाले कोठे ह...
  • ... तो वो तुम हो
    पत्तों पर ओस की बुंद दिखे ... तो वो तुम हो प्यारभरी कोई नब्ज लिखें   ... तो वो तुम हो धुप में थंडी छांव मिले  ... तो वो तुम हो भुले को अपना ...